Towards dynamic vertical urbanism: A novel conceptual framework to develop vertical city based on construction automation, open building principles, and industrialized prefabrication

امروزه تعداد زیادی از تحولات جدید به نام “شهر عمودی” قلم داد می شوند، اما تعداد کمی از آنها این ویژگی مهم را نشان می دهند. هدف این مقاله ارائه یک چارچوب شهری عمودی جدید، یا به عبارت دیگر، شهرسازی عمودی پویا است که تحول شهری عمودی پایدار، با به کارگیری فناوری‌های ساخت و ساز پیشرفته را نشان می‌دهد. ابتدا، سوابق موفق و ناموفق مجتمع های ساختمانی که الهام بخش این مفهوم بدیع هستند، مورد تحلیل قرار می گیرد. علاوه بر این، فناوری‌های ساختمانی که برای اجرای این چارچوب حیاتی هستند، معرفی خواهند شد. در نتیجه، این مفهوم شهر عمودی توانایی ادغام پنج عنصر اساسی یک شهر را دارد: سیستم‌های گردش عمودی و افقی به عنوان مسیرهای آن، یک پوشش ساختمانی انعطاف‌پذیر به عنوان لبه‌های آن، بلوک‌های کاربردی مختلط متغیر به عنوان مناطق آن، پل‌های هوایی و باغ های پشت بام به عنوان گره های آن، و خود مجموعه به عنوان یک نقطه عطف. مهمتر از آن، می تواند اندازه، شکل و عملکرد خود را با کمک فن آوری های اتوماسیون ساخت و ساز، اصول ساختمان باز و مدل سازی اطلاعات فرآیند تغییر دهد. همچنین می تواند مطابق با تغییرات اجتماعی، اقتصادی و محیطی به شیوه ای خودکفا تکامل یابد و در عین حال از خطر همگن بودن با ساختمان های اطراف جلوگیری کند. در نهایت، این مجموعه به عنوان مجموعه ای از اجزای به هم پیوسته عمل خواهد کرد که با هم عمل می کنند تا یک ارگانیسم زنده را تشکیل دهند که عملکردهای مختلفی مانند شرکت ها، مسکونی، تجاری، دانشگاهی، پزشکی، حقوقی و زیرساختی را ارائه می دهد. در پایان، این مقاله به محققان، معماران و طراحان شهری نمونه‌ای ارزشمند برای تحولات شهر عمودی آینده و فراتر از آن ارائه می‌کند.

لینک دانلود مقاله