Perceptual effects of daylight patterns in architecture
پایان نامهPerceptual effects of daylight patterns in architecture
اثرات ادراکی الگوهای نور روز در معماری
چکیده:
تأثیر عمیق نور روز بر ساکنان به طور گسترده در زمینه های معماری و روشنایی شناخته شده است. به طور خاص، نما و تعامل آن با نور یک عنصر طراحی مرکزی است، در حالی که تنوع نور روز در فضا به طور گسترده به عنوان منبع علاقه و تحریکی شناخته می شود که تجربه فضایی ما را غنی می کند. با این حال، اطلاعات کمی در مورد چگونگی تأثیر هندسه نما و الگوهای نور روز بر ساکنان وجود دارد. علاوه بر این، ما دانش محدودی در مورد تأثیر عملکرد فضا و تفاوت های منطقه ای بر ادراک انسان داریم. این پایان نامه به بررسی تأثیر الگوهای نما و نور روز بر پاسخ های انسان می پردازد و در عین حال تأثیر عملکرد فضا و تفاوت های منطقه ای را بر این پاسخ ها بررسی می کند. ادبیات دو چالش مهم را برای رویکردهای تجربی فعلی در تحقیقات روشنایی پیشنهاد می‌کند که ممکن است به شکاف‌های دانش فوق کمک کند: تغییر شرایط نور روز، که یک متغیر ناپایدار ایجاد می‌کند، و استفاده از مقیاس‌های رتبه‌بندی به عنوان تنها روش جمع‌آوری داده‌ها. برای رویارویی با این چالش‌ها، دو ابزار اصلی روش‌شناختی ارائه می‌کند: استفاده از واقعیت مجازی منتشر (VR) به عنوان یک ابزار تجربی، و جمع‌آوری داده‌های فیزیولوژیکی به عنوان مکمل مقیاس‌های رتبه‌بندی. به طور خاص، یک روش آزمایشی جدید که واقعیت مجازی و صحنه‌های فیزیکی را ترکیب می‌کند، در برابر محیط‌های واقعی در آزمایش‌هایی بررسی شد که مناسب بودن آنها را از نظر درک فیزیکی، حضور و علائم شرکت‌کنندگان ارزیابی می‌کرد. به دنبال نتایج مثبت کفایت این روش، واقعیت مجازی در یک سری از مطالعات تجربی استفاده شد که پاسخ‌های انسان به الگوهای نما و نور روز را مورد بررسی قرار داد و پایه و اساس مطالعه گسترده‌تری را که در سوئیس و یونان تکرار شد، ایجاد کرد. در تمام مطالعات، هر شرکت‌کننده در یک فضای داخلی با نور روز با تنظیمات رابط مختلف برای نسبت دیافراگم ثابت غوطه‌ور شد و تأثیر هندسه رابط، نوع آسمان و پس‌زمینه فضایی بر پاسخ‌های شرکت‌کنندگان در طرح‌های تجربی مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که الگوهای رابط و نور روز بر پاسخ های ذهنی و فیزیولوژیکی شرکت کنندگان تأثیر می گذارد. به طور خاص، الگوهای نما و نور روز به طور مداوم بر تجربه فضایی تأثیر می گذاشتند، از جمله اینکه مکان چقدر جالب، هیجان انگیز، آرامش بخش و پیچیده بود. هندسه نما همچنین بر ویژگی‌های فضایی که به طور سنتی عینی در نظر گرفته می‌شدند، مانند روشنایی، حجم و رضایت از دیدن فضا تأثیر گذاشت. علاوه بر این، الگوهای نما و نور روز به طور قابل توجهی بر ضربان قلب شرکت کنندگان تأثیر می گذارد، که نشان می دهد عناصر نما و تعامل آنها با نور ممکن است تأثیر کمی بر ساکنان داشته باشد. تأثیرات ادراکی هندسه در برابر تغییرات در نوع آسمان و همچنین عملکرد، نوع و اندازه پنجره فضا قوی است. علاوه بر این، هیچ تفاوتی بین پاسخ‌های شرکت‌کنندگان در سوئیس و یونان یافت نشد، که تعمیم‌پذیری این اثرات ادراکی مبتنی بر طراحی را در سراسر ارائه‌های جغرافیایی در اروپا آشکار می‌کند. نتایج این پایان نامه اهمیت طراحی نما را به عنوان یک محرک قدرتمند تجربه فضایی، شناسایی گرایش های جدید در طراحی ساختمان هایی که نه تنها راحت و کارآمد هستند، بلکه برای ساکنین خود، لذت بخش نیز نشان می دهد.
دیدگاهتان را بنویسید