Parametric Architecture in the Urban Space

این مقاله به معماری پارامتریک می پردازد که سعی دارد زبان فضایی جدیدی را در بافت شهری معرفی کند که با شعور هنری و نگرش عصر اطلاعات و فناوری های دیجیتال مطابقت دارد. بخش اول مقاله به تعریف ویژگی های اصلی معماری پارامتریک (از قبیل: چین خوردگی، پیوستگی و منحنی بودن) می پردازد که از ویژگی های سبک جدید به نام «پارامترییسم» است. این معماری تاکید زیادی بر هندسه، مادی بودن، امکان‌پذیری و پایداری دارد، آنچه ظاهر می‌شود یک دستور کار صریح برای ترویج تزئینات مادی، تماشای فضایی و نمایش رسمی است. بخش دوم نتیجه مطالعه موردی به ویژه ساختمان های با کاربری عمومی پارامتریک در بافت شهر را ارائه می کند. اشیاء مورد تجزیه و تحلیل عبارتند از: (Sage Gateshead 1998-2004) در Gateshead، Kunsthaus در Graz (2000-2003)، Weltstadthaus (2003-2005)) در کلن، تراس های طلایی در ورشو (2000-2007 در پاراسول)، مترو سویل (2005-2011) ایستگاه کینگ کراس (2005-2012) در لندن، مقر بنیاد پاته (2006-2014) در پاریس. هر یک از نمونه های برشمرده شده، رویکرد متنوعی را برای طراحی در فضای شهری نشان می دهد که نشان دهنده عصر فناوری های دیجیتال و جامعه اطلاعاتی است. در پایان تأکید می‌کند که مفهوم جدید فضایی‌سازی معماری معادل دموکراسی‌سازی نظام سیاسی، آزادسازی اقتصاد و نمونه‌های دیگر است.

لینک دانلود مقاله